Łomżyńskie Centrum Rozwoju Edukacji w Łomży

        Akcja edukacyjna, która polega na narysowaniu, namalowaniu czy stworzeniu kartki/rysunku z życzeniami i podziękowaniami dla medyka jako symbol wdzięczności za ich trudną pracę i znak, że doceniamy i jesteśmy im wdzięczni. Kartki publikować można na klasowych wirtualnych tablicach, blogach, stronach szkół.

 Link do akcji:

 https://www.specjalni.pl/2020/03/kartka-dla-medyka-akcja-uczniow-i.html#more

Na www.padlet.com mnóstwo otwartych zasobów edukacyjnych nawiązujących do pracy medyków, lekarzy, pielęgniarek w formie interaktywnych puzzli, krzyżówek, rebusów i animacji.

#godzina wychowawcza dla młodzieży

Przyrzeczenie Lekarskie obowiązujące absolwentów kierunku lekarskiego oraz lekarsko-dentystycznego uczelni medycznych w Polsce brzmi następująco:

Przyjmuję z szacunkiem i wdzięcznością dla moich Mistrzów nadany mi tytuł lekarza i w pełni świadomy związanych z nim obowiązków przyrzekam:

1.     obowiązki te sumiennie spełniać,

2.     służyć zdrowiu i życiu ludzkiemu,

3.     według najlepszej mej wiedzy przeciwdziałać cierpieniu i zapobiegać chorobom, a chorym nieść pomoc bez żadnej różnic, takich jak rasa, religia, narodowość, poglądy polityczne, stan majątkowy i inne, mając na celu wyłącznie ich dobro i okazując im należny szacunek,

4.     nie nadużywać ich zaufania i dochować tajemnicy lekarskiej nawet po śmierci chorego,

5.     strzec godności stanu lekarskiego i niczym jej nie splamić, a do kolegów lekarzy odnosić się z należną im życzliwością, nie podważając zaufania do nich, jednak postępując bezstronnie i mając na względzie dobro chorych,

stale poszerzać swą wiedzę lekarską i podawać do wiadomości świata lekarskiego wszystko to, co uda mi się wynaleźć i udoskonali.

Pytania kluczowe do tematu ZDROWIE

      » Co to znaczy być naprawdę zdrowym?

      » Dlaczego wykonywanie działań, które lubimy, przyczynia się do naszego zdrowia?

      » Co powoduje, że w obliczu wyzwania niektórzy się mobilizują, a inni rezygnują?

      » Jakie cechy osobiste pomogą ci radzić sobie z wyzwaniami i przeciwnościami losu?

      » Jaka jest różnica między „przeżywaniem” a „życiem”?

      » Dlaczego tak ważne jest dla nas, aby nasze życie miało „sens”?

      » Jak możemy wspierać osoby, które czują się samotnie?

oprac. Marta Brzozowska

(z wykorzystaniem materiałów CEO D.Sterna)

Przekaz wizualny jest świetnym kanałem do poznawania rzeczywistości, nauki krytycznego myślenia, dyskusji oraz kształtowania społecznie pożądanych postaw. Zachęcam nauczycieli do skorzystania z poniższych przykładów jako inspiracji na lekcje wychowawcze, zajęcia z zakresu nauk społecznych i etyki. Może będą też impulsem do wykorzystania według własnych pomysłów i potrzeb. Animacje są krótkie i łatwo dostępne na kanale YouTube

Pierwsza propozycja to „Snack Attack” – zakres tematyczny animacji to powierzchowne ocenianie, stereotypy.

https://www.youtube.com/watch?v=38y_1EWIE9I

Pytania kluczowe do filmu:

      ● W jaki sposób można pokonać uprzedzenia społeczne?

      ● Jak małe działania mogą zmieniać nas samych i świat?

      ● Dlaczego ważne jest abyśmy potrafili rozpoznawać konkretne wzorce zachowań?

Druga propozycja to „Soar” – zakres tematyczny: spotkanie, porozumienie, relacje.

https://www.youtube.com/watch?v=eDkpVwrhYfo&list=PLAZc6Sdb0W-3ACecd0u6sIHo-zU3a4as2&index=29

Animację można potraktować jako bazę do wymyślenia przez uczniów dalszego ciągu wydarzeń lub pomysłów na zakończenia historii zarówno w języku polskim jak i obcym.

 

oprac. Marta Brzozowska

---

Warto. I nie chodzi tu o powszechny kontakt face to face (obecnie utrudniony ze względów epidemiologicznych)  ani zdalny, ale serdeczny, czyli od serca do serca. Moje obserwacje co do potrzeb uczniowskich kumulują się wokół potrzeby bycia autentycznie ważnym dla nauczyciela i rówieśników. Dawanie uwagi, czujność i ciekawość jest dla każdego ucznia ważnym elementem w kształtowaniu jego poczucia wartości i zdrowia psychofizycznego. Serdeczne relacje wpływają także na procesy poznawcze, to znaczy ułatwiają uczenie się. W relacji od serca do serca w mózgu aktywuje się supergwiazda wśród nauroprzekaźników, czyli oksytocyna, zwana „hormonem przywiązania”. Jej obecność wywołuje poczucie dobrostanu. I to jest idealny moment na zaciekawienie uczniów, rozpalenie ich motywacji wewnętrznej do działań, wyzwań, zadań i nauki. Jeśli my nauczyciele, pedagodzy, wychowawcy odważnie i z pewnym ładunkiem emocjonalnym zagramy sztukę matematyczną, przyrodniczą czy językową, to w mózgach uczniów „odpalimy” dopaminę, która również ma świetną opinię wśród neurotransmiterów. To „cząsteczka przyjemności”, dająca napęd i stymulująca motywację wewnętrzną.

Warto uczyć się od mistrzów dlatego polecam wystąpienia Rity Pierson.

Rita Pierson – amerykańska nauczycielka

Społeczność, grupa i wewnętrzne w niej interakcje są tymi elementami życia, które kształtują kompetencje poznawcze, zdolności praktyczne oraz określone postawy. Trudno jest nauczyć kogoś współpracy nie stymulując jej. Podobnie jest z decyzyjnością i odpowiedzialnością. Wymienione konstrukcje wymagają obecności drugiego człowieka oraz stworzenia warunków do parataktycznych ćwiczeń.  Podczas realizacji wielu warsztatów edukacyjno-wychowawczych w różnych placówkach oświatowych dało się wyraźnie zauważyć i odczuć brak tych umiejętności wśród dzieci i młodzieży. Uczniowie mieli ogromne trudności z tym aby podzielić sią na zespoły i w nich współpracować. Źle reagowali na narzucony podział i jednocześnie sami nie potrafili doprowadzić do tego aby powstały grupy robocze. Niemal zawsze ktoś pozostawał sam, bez zaproszenia do współpracy. Odniosłam wrażenie, że młodzi ludzie nie mają zbyt częstych okazji do pracy zespołowej zwłaszcza w losowych, przypadkowych grupach.  Współpracy można i warto uczyć już od początku edukacji przedszkolnej czy wczesnoszkolnej, bo daje wymierne atuty w postaci:

» wzmacniania wewnętrznych relacji,

» ujawniania mocnych stron i talentów,

» nauki odpowiedzialności,

» przygotowania do wystąpień publicznych,

» uczenia się od siebie nawzajem,

» szansy na pokonanie własnych ograniczeń np. nieśmiałości,

» zachęty do słuchania i dyskutowania

» nauki życzliwości i tolerancji.

          Najefektywniej zdolności współpracy uczymy się wtedy, gdy jest potrzeba realizacji celów z osobami które mniej znamy. Kiedy grupa jest przypadkowa i pojawiają się inne osoby niż zazwyczaj mobilizacja i uwaga zwiększa się, ponieważ na nowo trzeba zdefiniować role i podzielić zadania. Za każdym razem jest to inne doświadczenie komunikacyjne i interakcyjne. Żeby móc spełnić kryterium pracy uczniów w różnych grupach w myśl „losowości” zachęcam do skorzystania z niżej przedstawionych pomysłów.

BAZA POMYSŁÓW DZIELENIA NA GRUPY

√ kolorowe cukierki np M&M ; spinacze do ubrań, karteczki,

√ puzzle – można zrobić samemu z widokówek, zdjęć, plakatów (daje to możliwość dowolnego podziału nawet w sytuacji nieparzystej liczny uczniów),

√ miasta – paski papieru z wybranymi nazwami miast – uczniowie szukają między sobą tych z danego państwa i w ten sposób tworzą podgrupy,

√ postacie – uczniowie losują kartki z bohaterami lektur. Wspólny tytuł tworzy zespół. Podobnie można wykorzystać filmy i bajki,

√ Czarny Piotruś – losowanie kart przy podziale na pary,

√ Tribondy – przy podziale na trójki – szukanie wspólnego znaczenia np. rycerz-xero-obraz

√ Słowo - słowa pasujące do siebie np. Hiszpania – plaża – wakacje,

√ Memory – do podziału na pary,

√ Ilość liter w imieniu, nazwisku,

√ Sznurki – trzeba połączyć ze sobą 3,4 lub 5 różnych sznurków (co umożliwia tworzenie grup o nieparzystej liczbie osób). Nauczyciel trzyma sznurki w ten sposób żeby uczniowie widzieli tylko zwisające końce. Uczestnicy chwytają za nie, prowadzący uwalania górną część sznurków i tak powstają podgrupy.

oprac. Marta Brzozowska

Początek zajęć. Siadamy w kręgu. Uczniowie trochę spięci nowymi okolicznościami przestrzeni, ale jednocześnie zaciekawieni nietypową sytuacją i kartami rozłożonymi na podłodze. Najpierw szybki Icebreaker dla rozluźnienia napięcia. Jeszcze rundka z „Dixitem” i byliśmy gotowi do rozmów, o tym jak w społeczności klasowej możemy być dla siebie wsparciem. Dzięki licznym ćwiczeniom warsztatowym i różnym aktywnościom uczniowie współpracowali ze sobą. Później omawialiśmy je w kręgu. Ta formuła sprawdziła się. A ja po raz kolejny doświadczyłam wagi relacji i uważności, przypominając sobie słowa K. Hurley: „Ludzie nie zmieniają swojego zachowania, gdy inni na nich wrzeszczą, zawstydzają, lub odsyłają żeby pobyli sami. Ludzie zmieniają swoje zachowania, gdy czują się wysłuchani, zrozumiani i kochani. Wzrost i zmiana potrzebuje bliskiej więzi i współczucia.” I jeszcze krótka myśl Korczakowska … „nie ma dzieci, są ludzie”.

Dzieci uczą się wtedy gdy są zaskakiwane, kiedy mają szansę uruchomić jak najwięcej zmysłów, są aktywne, pracują według własnego tempa oraz doświadczają poczucia sukcesu. Tajemniczy list z Afryki zaadresowany do konkretnej klasy w konkretnej łomżyńskiej szkole podstawowej okazał się trafionym pomysłem na rozpoczęcie warsztatów edukacyjnych zaproponowanych przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną Nr 2 w Łomży. Głównym celem zajęć było zwrócenie uwagi uczniów na to, czym jest empatia. Scenariusz zajęć skonstruowany był tak, aby jak najwięcej działań było po stronie uczniów. Zatem to on badali zawartość listu, czytali i oglądali to co przygotowała dla nich Lineo. Szukali Lesotha na mapie lub globusie po czym zaznaczali państwo na swoich konturach mapy. Dyskutowali o tym, czym jest empatia na podstawie materiałów oraz w odniesieniu do swoich społeczności klasowych, rangowali zdjęcia przedstawiające różne sytuacje związane z okazywaniem empatii. Ponad to szacowali swoje głosy oraz samodzielnie konstruowali definicję empatii, którą później wspólnie powtarzaliśmy na różne sposoby.

W efekcie zajęcia pomogły uczniom:

     ● dostrzegać wartość empatii,

     ● rozumieć potrzeby innych osób,

   ● rozwijać umiejętność empatycznego zachowania poprzez: uważne słuchanie drugiej osoby ; zadawanie pytań podczas rozmowy ; nieporównywanie uczuć drugiej osoby ze swoimi, nieocenianie ; niedoradzanie rozwiązań, gdy ktoś o to prosi.

                                              

I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Łomży oraz  Łomżyńskie Centrum Rozwoju Edukacji  serdecznie zapraszają nauczycieli i młodzież Państwa Szkoły do wzięcia udziału

w VII Powiatowym Konkursie Recytatorskim „ZNAM ZIEMIĘ ŁOMŻYŃSKĄ”

pod HONOROWYM PATRONATEM

PREZYDENTA MIASTA ŁOMŻY i STAROSTY ŁOMŻYŃSKIEGO

Konkurs odbędzie się dnia 7 kwietnia 2020 roku o godzinie 10.00 w Auli I Liceum Ogólnokształcącego

w Łomży.

• Szczegółowe informacje oraz regulamin i karty zgłoszenia

Dlatego warto abyśmy my dorośli pamiętali o tym, że:

• 1.     To, co dzieci odczuwają przez cały dzień, zostaje wpisane w ich układ nerwowy.
• 2.     Nie można udawać pozytywnego stanu emocjonalnego.
• 3.     Zestresowane nastolatki potrafią szybko zmieniać się w zdemotywowane nastolatki.
• 4.     Uważne wsłuchanie się w problem jest częścią jego rozwiązania.
• 5.     Zapewnienie nawet jednej pozytywnej motywacji może wyciągnąć młodego człowieka z zastoju.

17 lutego 2020r. odbyła się w Łomżyńskim  Centrum Rozwoju Edukacji  III sesja  pedagogów, psychologów i doradców zawodowych.  Gościem  zaproszonym z prelekcją  była p. Agnieszka Sadłowska  – pracownik socjalny z Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Łomży. Przedstawiła ciekawą ofertę warsztatową, skierowaną do dzieci i młodzieży z łomżyńskich szkół.  „ Pomysł na problem ”  i   „Komunikacja bez przemocy”- psychoedukacja w zakresie wzmacniania kompetencji w radzeniu sobie przez młodzież z problemami okresu dorastania (prezentacja w załączniku). Szkoły zainteresowane współpracą  proszone są o kontakt z OIK Łomża