 „Baw się i Mów”
„Baw się i Mów” – są to logopedyczne zajęcia grupowe, prowadzone raz w tygodniu, zawierające elementy terapii logopedycznej, logorytmiki, tańca, śpiewu, twórczości artystycznej, ćwiczeń ruchowych oraz zabaw z wykorzystaniem gier edukacyjnych.
Dla Kogo? Logopedyczne zajęcia grupowe przeznaczone są głównie dla dzieci w wieku przedszkolnym, które potrzebują dodatkowej stymulacji rozwoju mowy.
Grupowa terapia logopedyczna „Baw się i Mów” jest odpowiednia dla dziecka, które: - ma opóźniony rozwój mowy - mówi niewiele, lub niechętnie się wypowiada - ma ubogi zasób słownictwa - mówi niezrozumiale dla innych - ma trudności w nawiązywaniu kontaktów z innymi dziećmi - ma kłopoty z rozumieniem i wykonywaniem prostych poleceń - ma problemy z koncentracją i skupieniem uwagi - nie reaguje na mowę, dźwięki otoczenia W przypadku któregokolwiek z powyższych punktów, konieczna jest konsultacja logopedyczna i odpowiednio dobrana forma stymulacji. Stymulacja mowy dziecka podczas grupowych zajęć m. in. polega na: - usprawnianiu narządów mowy
Ćwiczenia prowadzone podczas zajęć „Baw się i Mów”, pozwolą dzieciom na przyswajanie odpowiednich umiejętności wspierających ich rozwój mowy i ruchowy. Ważnym aspektem tych zajęć jest zabawa, ponieważ dla dzieci jest to najbardziej naturalna forma aktywizacji. Osoba prowadząca zajęcia – Alicja Pyczot
Opracowała: mgr Alicja Pyczot – Logopeda
  EUROPEJSKI TYDZIEŃ ŚWIADOMOŚCI DYSLEKSJI
W dniach 7-13 października obchodzony jest Europejski Tydzień Świadomości Dysleksji. Motywem przewodnim w tym roku jest hasło zaproponowane przez Polskie Towarzystwo Dysleksji "Nauczyciel bliżej dziecka z dysleksją".Ten temat zachęca też nas "poradniaków" do refleksji nad tym, jak możemy odpowiadać na potrzeby uczniów, rodziców i nauczycieli - osób które pozostają z nami w kontakcie i opierają się na naszej wiedzy i doświadczeniu. Wydaje się, że problematyka dysleksji jest doskonale wszystkim znana w praktyce okazuje się jednak, że zazwyczaj jest to wiedza powierzchowna, jest w niej wiele nieścisłości i sprzeczności. Wiedza o tym, czym jest dysleksja, jak ją rozpoznawać i jej przeciwdziałać oraz jak pracować z dziećmi z dysleksją rozwojową jest potrzebna nie tylko nauczycielom, ale również rodzicom, by rozumieli potrzebę wspólnych działań. Zapraszamy na konsultacje indywidualne wszystkich, którzy chcieliby poznać szerzej problem dysleksji, a także nauczyć się podejmować działania służące jej przezwyciężaniu. Odpowiemy m. innymi na pytania/wątpliwości dotyczące dostosowywania wymagań edukacyjnych, metod pracy z uczniem dyslektycznym oraz trudności emocjonalnych dzieci z dysleksją. Dysleksji nie da się całkowicie zapobiec, ale można znacznie złagodzić jej konsekwencje. Dzięki większej świadomość dysleksji jest możliwe dostrzeżenie w porę objawów ryzyka i wczesna pomoc terapeutyczna - ćwiczenia korekcyjne (ćwiczenie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych) i kompensacyjne (ćwiczenie funkcji niezaburzonych po to, by stały się wsparciem dla zaburzonych lub aby mogły je w razie potrzeby zastąpić). Istotne jest też dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych ucznia. W najbliższych tygodniach pracownicy poradni przeprowadzą badania przesiewowe ryzyka dysleksji wśród uczniów klas I łomżyńskich szkół podstawowych. Dzięki badaniom przesiewowym nauczyciel i rodzic otrzymają orientacyjną wskazówkę pozwalającą określić, które dzieci powinny być skierowane na zajęcia korekcyjno - kompensacyjne w szkole, a które na pogłębione specjalistyczne badania psychologiczno-pedagogiczne na terenie poradni. Dzieciom o stosunkowo niewielkich trudnościach w nauce wystarczy pomoc rodziców i współpracującego z nimi nauczyciela. Natomiast uczniowie, którzy wymagają indywidualnej i jeszcze bardziej pogłębionej pomocy, mogą uczęszczać na terapię w poradni.
Publikacje i materiały rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Dysleksji: https://www.ptd.edu.pl/publikacje.html https://www.ptd.edu.pl/materialydopobrania.html opracowała: Małgorzata Dąbrowska Strategie uczenia się – drogi do osiągania celu „Strategie uczenia się – drogi do osiągania celu” – zmiany stylu uczenia się, wykorzystywanie kreatywnych zdolności mózgu w przyswajaniu wiedzy, nabywaniu biegłości w posługiwaniu się nowymi strategiami uczenia się poprzez ćwiczenia. Dostępność informacji jaka pojawiła się w ostatnim czasie dzięki elektronicznym urządzeniom oraz rozmiar zgromadzonej już przez ludzkość wiedzy sprawia, że wiele zmian, o których ludzie marzą można by już wprowadzić w życie. Jednak umiejętność łączenia dalekosiężnych planów z ich realizacją w małych etapach stanowi często barierę trudną do pokonania. Przyczyną częstych porażek w realizacji zamierzonych celów jest najczęściej brak ćwiczeń i samodyscypliny w codziennym rozwiązywaniu zadań. Pewnym rozwiązaniem jest model osobistego trenera, który pilnuje nas abyśmy w dobrym tempie i we właściwym kierunku podążali sprawdzoną już i wytyczoną drogą. Należy jednak zdać sobie sprawę, że wytyczenie własnych celów, określenie drogi i jej realizowanie jest możliwe także w samodzielnej pracy. Aby osiągnąć sukces potrzebna jest samodyscyplina oraz jasność celu ostatecznego, która wzmacnia naszą motywację do wysiłku w codziennych ćwiczeniach czy zadaniach.
Oto kilka podpowiedzi jak zmienić własny styl uczenia się na bardziej efektywny:
Literatura: Betty Edwards - Drawing on the Artist Within – wydawnictwo Pengum Books. London 2006 Christiani A., 111 porad motywacyjnych, które sprawią, że staniesz się skuteczniejszy, MT Biznes, Warszawa 2002 Tony Buzan – „ Mapy twoich myśli” – wydawnictwo Aha , Łódź 2007 Marek Szurawski – “Pamięć I intelekt” – wydawnictwo Aha, Łódź 2008
Artykuł opracowała psycholog Danuta Kudaj
Z inicjatywy Międzynarodowego Towarzystwa Zapobiegania Samobójstwom i Światowej Organizacji Zdrowia od 2003 roku w dniu 10 września kierujemy uwagę społeczności na zagadnienia związane O skali narastającego problemu alarmuje m.in. Polskie Towarzystwo Suicydologiczne. Komenda Główna Policji [1] oraz Główny Urząd Statystyczny publikują statystyki pokazujące obecnie zmniejszającą się liczbę prób samobójczych zakończonych zgonem, ale równocześnie rośnie ilość podejmowanych prób samobójczych. Ważna jest świadomość, że poszczególne liczby w kilkutysięcznym wskaźniku to symbolicznie opisane tragiczne sytuacje wielu osób, u których m.in. objawy choroby, poczucie osamotnienia, frustracja i cierpienie przyczyniły się do decyzji o zakończeniu życie. Każde samobójstwo to przede wszystkim wyzwanie zmierzenia się z codziennością dla otoczenia samobójcy. Badania potwierdzają, że tym, co stanowi czynnik ochronny, jest ROZMOWA. W świecie, w którym otacza nas coraz więcej technologii, bliskość drugiego człowieka ma bardzo duże znaczenie. Obecnie coraz więcej młodych osób podejmuje próby samobójcze. Ważne, abyśmy reagowali widząc nietypowe zachowanie, szczególnie wstępujących w trudny wiek rozwojowy nastolatków. W takich sytuacjach nie musimy być specjalistami, czy obawiać się o brak kompetencji. Pokazanie drugiej osobie, że mamy dla niej czas i jest dla nas ważna, ma ogromne znaczenie. „(…)Jak zapobiegać samobójstwom? – Słowo leczy lub zabija, chodzi o to, żeby nasze słowo leczyło. Rozmowa, zainteresowanie się problemem innej osoby może okazać się dla niej niezwykle pomocne – zaznacza prof. Hołyst” [2]. Wiele osób nie radzi sobie z trudnościami, z jakimi mierzą się każdego dnia. W obecnie obowiązującej amerykańskiej klasyfikacji DSM 5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) występuje „samobójcze zaburzenie zachowania” [3] Wynika to z podkreślenia odrębności specyfiki zachowań samobójczych i uniezależnia je od innych zaburzeń psychicznych czy zaburzeń nastroju. Depresja czy nasilone objawy psychotyczne nie sprzyjają próbom samobójczym, w wielu sytuacjach samobójcy popełniają swoje czyny z zupełnie innych powodów. Dlatego ważne, aby osoby potrzebujące pomocy trafiały do miejsc, gdzie mogą dostać profesjonalną pomoc. Klinicyści oraz personel nielekarski posiadają różnego rodzaju narzędzia do oceny stanu zdrowia pacjenta i mogą zaoferować profesjonalną pomoc [4]. Dla wielu osób ważne jest wcześniejsze spotkanie z psychologiem lub terapeutą, który będzie potrafił ocenić stan zdrowia, udzielić wsparcia i zaplanować dalsze działanie. Takimi miejscami dla dzieci i młodzieży są bezpłatnie udzielające pomocy poradnie psychologiczno-pedagogiczne czy poradnie zdrowia psychicznego. W takim celu powstają w Polsce Centra Zdrowia Psychicznego, które obecnie realizują swoje zadania wobec osób dorosłych i mają powoli obejmować opieką także młodszych pacjentów [5]. Polecamy także:
Źródła: 1. Komenda główna Policji – wybrane statystyki dotyczące zamachów samobójczych po 2017 r. 5. Strona internetowa dotycząca Centrów Zdrowia Psychicznego Źródło tekstu: https://www.ore.edu.pl/2019/09/10-wrzesnia-2019-swiatowy-dzien-zapobiegania-samobojstwom/ |
