|
Ćwiczenia oddechowe
Oddech jest jednym z głównych elementów biorących udział w procesie mówienia. Dlatego też, usprawnianie funkcji oddychania jest niezwykle istotne w terapii logopedycznej.
Dzieci nieprawidłowo oddychające narażone są na: - częste choroby dróg oddechowych - osłabione napięcie mięśni w obrębie jamy ustnej - złe nawyki układu narządów mowy przyczyniające się do różnych wad wymowy, czy też nawet wady zgryzu - ograniczoną pojemność płuc, co może być przyczyną niedostatecznego dotlenienia organizmu
Korzyści ćwiczeń oddechowych w terapii logopedycznej Odpowiednie ćwiczenia oddechu pomagają usprawniać wiele funkcji: - prawidłowy nawyk oddychania torem ustnym - wydłużanie oraz kontrolowanie fazy wydechowej - wzmacnianie oraz kontrolowanie siły wydmuchiwanego powietrza - odpowiednie kierowanie strumienia powietrza Co więcej, ćwiczenia oddechowe ściśle wiążą się z pracą narządów artykulacyjnych. Usprawnianie poszczególnych funkcji oddychania korzystnie wpływa na pracę żuchwy, mięśni warg i języka, oraz na koordynację ruchów tych narządów. Odpowiednio dobrane ćwiczenia są pomocne w likwidacji wad artykulacyjnych, m. in. takich jak: rotacyzm (zaburzenia artykulacji głoski [r]), sygmatyzm (niewłaściwa wymowa głosek szeregu szumiącego [sz, ż, cz, dż], syczącego [s, z, c, dz] lub ciszącego [ś, ź, ć, dź]), kappacyzm/gammacyzm (nieprawidłowa realizacja głosek [k, g]), czy przy mowie bezdźwięcznej. Ponadto, ćwiczenia kontrolujące oddech są niezbędne w terapii dzieci z niepłynnością mowy. Ważne! Nie powinno się robić kilku ćwiczeń oddechowych jedno po drugim! Należy pamiętać, że ćwiczenia zawierające elementy dmuchania/chuchania, są niezwykle wyczerpujące. Ćwicząc oddech zbyt mocno i zbyt długo, łatwo o zawrót głowy. Pamiętajmy więc, aby robić częste przerwy oraz nie wstawać zbyt szybko z miejsca tuż po intensywnym dmuchaniu. Po wykonanym zadaniu najlepiej jest chwilę posiedzieć / poleżeć, i uregulować oddech.
Przykładowe ćwiczenia i zabawy oddechowe
Dmuchanie na piórko – szczególnie polecane dzieciom, które nie potrafią dmuchać. Lekkie piórko jest wrażliwe na najmniejszy podmuch powietrza, więc łatwo o przesunięcie się piórka, czy też poruszenie jego włosków, co wyraźnie unaocznia dziecku efekt jego wysiłku. Piórkowy mecz – dzieci nieco sprawniej dmuchające również mogą świetnie bawić się z piórkiem. Piórko kładziemy na środku stołu. Dwóch zawodników staje po przeciwnych stronach stołu. Aby zdobyć punkt, dzieci na zmianę dmuchają piórko w stronę krawędzi stołu przeciwnika, aż spadnie. Wygrywa gracz, któremu więcej razy uda się zdmuchnąć piórko ze stołu. Fruń piórko, fruń! – zabawa polega na jak najdłuższym utrzymaniu piórka w powietrzu, nie dotykając go, a jedynie dmuchając na nie. Dmuchanie balonów – a co z nadmuchanymi balonami? To już kwestia wyobraźni JZwiązane balony można pomalować i poodbijać nimi. Natomiast niezawiązane, są świetnymi piszczałkami, lub „uciekajkami” gdy się je wypuści z ręki. Więc łapiemy je i znów nadmuchujemy J Bąbelki - dmuchanie przez słomkę do kubka z piciem. Urodziny – zdmuchiwanie świeczek (mogą to być namalowane i wycięte świeczki z papieru, uginające się pod wpływem podmuchu powietrza, choć pod czujnym okiem dorosłych mogą też być prawdziwe świeczki/zapałki), śpiewamy sto lat, sto lat!, dmuchamy i klaszczemy z radości po każdej zdmuchniętej świeczce J Dmuchane Malowanie – (kartka, słomka + płynne farby, lub zabarwiony kisiel) Chlapiemy kroplami farby na kartkę papieru, następnie dmuchamy na plamki w różnych kierunkach, tworząc malownicze wariacje. Na koniec, obrazek zginamy w pół, aby po chwili znów go rozłożyć i podziwiać powstałą abstrakcję J Wdech i Wydech – do jednej ręki bierzemy kwiatuszek (prawdziwy, sztuczny, własnoręcznie zrobione, itp.). Na drugą rękę kładziemy piórko. Wąchając kwiatuszek, robimy głęboki wdech nosem. Następnie zdmuchujemy piórko z dłoni (torem ustnym). Gonimy za piórkiem, łapiemy i je… i jeszcze raz J Czyściochy – chuchamy na lustro/lustereczko, i czyścimy np. chusteczką Zimno / Gorąco – przygotowujemy przedmioty, bądź ilustracje, przedstawiające coś zimnego i gorącego (lub coś co kojarzy się z chłodem i ciepłem). Dzieci mają za zadanie odpowiednio zareagować do przedstawionego obrazka: na zimne – chuchamy, na ciepłe – dmuchamy. Wrona bez ogona – na jednym wydechu staramy się wyliczyć jak najwięcej wron: jedna wrona bez ogona, druga wrona bez ogona, trzecia wrona bez ogona… Ile udało Ci się zliczyć? Opracowała: Alicja Pyczot - logopeda
Słowa mogą ranić - Hejt w Internecie
Hejt to działanie w internecie wymierzone w indywidualne osoby. To opinia dotycząca konkretnej osoby wyrażona w sposób ostry, raniący i obrażający. Towarzyszy temu często wulgarny język. Hejt można wyrażać w sposób: słowny, pisemny i obrazkowy. Hejt prowadzi do poważniejszego zjawiska jakim jest mowa nienawiści, a ta z kolei do wykluczenia, dyskryminacji i przemocy. Źródło: http://brpd.gov.pl/sites/default/files/global_dignity_poland_hejt_rodzic_material_edukacyjny.pdf Hejt w Internecie staje się zjawiskiem coraz częstszym i niesie ze sobą olbrzymie zagrożenie oraz szereg negatywnych konsekwencji. Korzystanie z komputera jest we współczesnym świecie niemal nieodzowne, ale efekty powinny służyć wszystkim uczestnikom życia społecznego, a nie stawać się bronią przeciwko nim. Hejt jest formą przemocy psychicznej. Pamiętaj, w Internecie nikt nie jest anonimowy a konsekwencje niewłaściwych zachowań ponieść można nawet po wielu latach. Pamiętaj, nie jesteś sam, nie jesteś sama. Nie poddawaj się hejtowi. W razie potrzeby skontaktuj się z pracownikami poradni, pedagogiem szkolnym, policją.
Hejt w Internecie a kodeks karny Hejt jest działaniem podlegającym karze. Na podstawie zapisów kodeksu karnego, hejt może być ścigany z następujących artykułów:
Ważne informacje znajdziesz na: · http://brpd.gov.pl/sites/default/files/global_dignity_poland_hejt_dziecko_material_edukacyjny.pdf
opracowała: Joanna Truszkowska
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 2 w Łomży zaprasza dzieci z klas IV –VI na przesiewowe badania Testem Uzdolnień Wielorakich
Test Uzdolnień Wielorakich − Diagnoza i wspomaganie w rozwoju dzieci uzdolnionych
„Każde dziecko jest wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju” Gardner, H. (2002). Inteligencje wielorakie. Teoria w praktyce. Poznań: Media Rodzina
Diagnoza ucznia zdolnego stanowi jedno z ważnych zagadnień w edukacji. Podstawowym zadaniem procesu diagnostycznego w środowisku dzieci zdolnych jest:
Każde dziecko ma prawo do nowoczesnej i efektywnej edukacji na miarę własnych możliwości. Istotnym problemem w edukacji jest jej efektywność. Czas pobytu w szkole musi być wykorzystany z pożytkiem dla ucznia. Skuteczna edukacja to edukacja, która: · respektuje to, jak uczy się mózg, uwzględnia predyspozycje zmysłowe i to, jak wielozmysłowo człowiek poznaje świat · dostosowana do możliwości uczniów, uwzględniająca ich potrzeby i zainteresowania; w której każdy uczeń traktowany jest wyjątkowo, zgodnie ze swoim indywidualnym, niepowtarzalnym profilem inteligencji Diagnoza w zakresie uzdolnień może być pomocna w określeniu indywidualnego profilu osoby badanej. Dzięki temu możliwy jest opis zalet dziecka, jego, predyspozycje twórczych i silne strony, a tym samym wskazuje na dostosowane do osoby ścieżki nauczania i rozwoju. Spójność między indywidualnymi predyspozycjami a otrzymywanym wsparciem powoduje zwiększenie satysfakcji z pracy, silniejszą motywacją i świadomością samego siebie. Źródło: 2. W. Poleszak R. Porzak G. Kata A. Kopik, Diagnoza i wspomaganie w rozwoju dzieci uzdolnionych Test Uzdolnień Wielorakich i materiały dydaktyczne, Warszawa 2014 |
Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 2 w Łomży
18-400 Łomża, ul. Polna 16 tel./fax: 86 215 03 18 ppplomza@poczta.onet.pl
